Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lipsku

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 14 grudnia 2023 roku I. D. działająca jako przedstawiciel ustawowy małoletniej J. D. wystąpiła z powództwem o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 6 października 2022 roku w sprawie I C 1829/21 od T. D. z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 1.000 zł miesięcznie płatnych do dnia 10-tego każdego miesiąca do rąk matki małoletniej wraz z odsetkami ustawowymi w przypadku uchybienia terminowi płatności którejkolwiek z rat. Nadto domagała się zasądzenia od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa wskazała na zmianę sytuacji uprawnionej, gdyż od czasu ostatniego ustalenia obowiązku alimentacyjnego usprawiedliwione potrzeby małoletniej znacznie wzrosły. Od 1 września 2023 roku małoletnia uczęszcza do technikum gastronomicznego w L., co wiąże się z koniecznością zakupu fartuchów, czepków, zapaśników oraz składkami na produkty spożywcze niezbędne do gotowania. Matka małoletniej podniosła, iż miesięczne koszty utrzymania córki wynoszą 2.600 zł i składają się na nie: wyżywienie 500 zł, udział w opłatach 550 zł, opał 150 zł, odzież 200 zł, obuwie 200 zł, kosmetyki i środki pielęgnacyjne 150 zł, korepetycje z j. angielskiego 240 zł, korepetycje z j. niemieckiego 600 zł, wydatki związane ze szkołą 50 zł. Matka małoletniej aktualnie podejmuje prace dorywcze jako fryzjerka. Ponadto leczy się z powodu gonatrozy, rwy kulszowej, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Natomiast pozwany pozostaje w bardzo dobrej sytuacji finansowej, jest właścicielem gospodarstwa rolnego. Nadto podejmuje prace na tartaku. Dodatkowo w ostatnim czasie nabył spadek po matce. Na swoim utrzymaniu ma małoletnią córkę G.. /pozew wraz z uzasadnieniem k. 2-7/

Pozwany T. D. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości. Podniósł, iż od ustalenia obowiązku alimentacyjnego nie wzrosły tak znacząco potrzeby małoletniej jak wskazuje jej matka. Nadmienił, iż przy orzekaniu alimentów w 2022 roku matka wskazywała na miesięczne koszty utrzymania córki w kwocie 1.000 zł a obecnie domaga się takiej kwoty alimentów. Zaprzeczył twierdzeniom jakoby nie interesował się J., nie przesyłał jej życzeń. Podniósł, iż wielokrotnie proponował córce spotkanie, na które nie wyrażała zgody. Odnośnie swojej sytuacji materialnej i zdrowotnej wskazał, iż utrzymuje się głównie z rolnictwa, na które czyni też nakłady, a sporadycznie dorabia na tartaku. Zaś w zakresie stanu zdrowia podejmuje ciągłe badania i odbywa wizyty lekarskie. W jego ocenie wskazane przez matkę małoletniej koszty utrzymania córki są wygórowane i nieudowodnione. /odpowiedź na pozew k. 121-121v/

W toku postępowania powódka popierała powództwo, zaś pozwany uznał powództwo do kwoty po 700 zł, w pozostałym zakresie wnosił o jego oddalenie. Podnosił, iż nie jest w stanie ponosić alimentów na rzecz córki w podanej wysokości z uwagi na swoje ograniczenia finansowe i zdrowotne. /stanowisko procesowe k. 189/.

Sąd Rejonowy ustalił, co następuje:

I. J. z domu G. i T. D. w dniu 12 lipca 2003 roku zawarli związek małżeński w Urzędzie Stanu Cywilnego w C. zapisany w aktach tego urzędu za numerem aktu 19/2003. Z małżeństwa tego pochodzi córka J. D. urodzona (...) w L.. /odpis zupełny aktu małżeństwa k. 25 akt I C 1829/21 SO w Radomiu, odpis skrócony aktu urodzenia k. 9/

Wyrokiem z dnia 6 października 2022 roku Sąd Okręgowy w Radomiu I Wydział Cywilny w sprawie I C 1829/21 rozwiązał związek małżeński T. D. i I. D. przez rozwód bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnią córką J. D. pozostawił obojgu rodzicom ustalając miejsce zamieszkania małoletniej w każdorazowym miejscu zamieszkania jej matki I. D.. Nadto zasądził od T. D. na rzecz J. D. alimenty w wysokości po 500 zł miesięcznie płatne do rąk matki małoletniej do 10 dnia miesiąca z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w przypadku uchybienia terminowi płatności. /wyrok k. 10-11, 220 akt I C 1829/21 SO w Radomiu/.

J. D. obecnie ma 16 lat. Mieszka wraz z matką i bratem J. w miejscowości G. (...), gmina C. w wynajętym domu. Jest uczennicą II klasy w Zespole Szkół Ogólnokształcących i (...) II w L. na kierunku technik żywienia i usług gastronomicznych . Do szkoły dojeżdża autobusem, gdzie koszt biletu miesięcznego wynosi 155 zł. Ponadto 3-4 razy w tygodniu uczęszcza na korepetycje z języków obcych (angielski, niemiecki), gdzie koszt jednej godziny wynosi 50-60 zł. Jest dzieckiem zdrowym, nie leczy się specjalistycznie ani nie przyjmuje stale leków. Nie posiada żadnego majątku ani stałych dochodów. Jej miesięczne koszty utrzymania wynoszą w granicach 1.550-1.600 zł. Są to typowe wydatki związane z zakupem wyżywienia w granicach 450 zł, zakupu odzieży i obuwia 200 zł, środków higieny i kosmetyków 100 zł, pomocy edukacyjnych 50 zł, kosztem korepetycji j. niemiecki 60 zł/h, j. angielskiego 50 zł/h. Do tego dochodzą wydatki związane z dojazdem do szkoły 155 zł, partycypacją w kosztach utrzymania domu. /Faktury VAT k. 14-15, 17, 19, 20-21, 24, 25, 144-147, 149-159, bilet k. 141/

Matka powódki ma 44 lata, z zawodu jest fryzjerem. Podejmuje zatrudnienie w swoim zawodzie w salonie (...) w I. „na czarno” i z tego tytułu otrzymuje wynagrodzenie w wysokości co najmniej 2.500-3.000 zł miesięcznie. Zamieszkuje wraz z dziećmi w miejscowości G. (...), gdzie wynajmuje budynek mieszkalny o powierzchni ok. 130 m ². Opłaty miesięczne związane z utrzymaniem domu to: czynsz 600 zł, woda 21,00 zł, światło 53,00 zł, wywóz nieczystości 31,00 zł, telewizja 15,00 zł, śmieci 31,00 zł, telefon 108,00 zł, Internet 75,00 zł, opał 150,00 zł (1.800 zł za rok), których łączny koszt oscyluje w granicach 1.084 zł. Do tego dochodzi zakup wyżywienia, środków czystości, zakup paliwa i opłaty samochodów. I. D. posiada grunty rolne o powierzchni 2,2300 ha, które dzierżawi jej brat. Nie pobiera dopłat bezpośrednich do gruntów rolnych. W jej posiadaniu znajduje się również samochód O. (...) i V. (...). Na córkę J. otrzymuje świadczenie rodzinne 800+ oraz alimenty. Syn J. jest pełnoletni, podejmuje zatrudnienie i dokłada się do rachunków kwotą 600 zł miesięcznie. Matka małoletniej podejmuje leczenie w związku z rozpoznaniem u niej gonartrozy, rwy kulszowej, zaburzenia korzeni i splotów nerwowych, zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa. Nie ma orzeczonej z tego tytułu niepełnosprawności. Poza córką J. nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. /wyjaśnienia I. D. k. 189-190, umowa najmu lokalu k. 27-28, potwierdzenie wpłat k. 13, 38-44, 129-134, Faktury VAT k. 33-37, 128, 136, 140, 142, zaświadczenie lekarskie k. 44, 125/

Ojciec powódki T. D. ma 46 lat, z zawodu rolnik. Zamieszkuje w miejscowości (...) wraz z partnerką i małoletnią córką w domu jednorodzinnym, który jest jego własnością. Prowadzi gospodarstwo rolne o powierzchni 9,7 ha. Uprawia przeważnie zboże. Nie hoduje żadnego inwentarza, jedynie kury. Uprzednio podejmował prace dorywcze na tartaku, których od pewnego czasu zaprzestał. Na miesięczne opłaty domu składają się: woda 20,00 zł, światło 170,00 zł, wywóz nieczystości 40,00 zł, śmiecie 30,00 zł, opał ok. 200 zł, ubezpieczenie budynków 50,00 zł. Łącznie powyższe opłaty oscylują w wysokości ok. 500 zł miesięcznie. Do tego dochodzą koszty wyżywienia, zakupu odzieży, środków higieny i czystości, środków ochrony roślin, nawozów, oleju opałowego, czy też koszty ubezpieczenia samochodu i ciągnika. Ponadto co roku wynajmuje kombajn do koszenia zboża. Z tego tytułu w ostatnim sezonie poniósł opłatę w kwocie 4.000 zł. Pozwany uzyskuje dochody ze sprzedaży zboża w wysokości ok. 8-10,000 zł. W tym roku zebrał ok. 15 ton zboża, którego jeszcze nie sprzedał. T. D. posiada sprzęt rolniczy w postaci ciągnika C330 oraz podstawowych maszyn, jak również samochód osobowy V. (...) z 2007 roku. Otrzymuje także dopłaty bezpośrednie z Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W roku 2023 otrzymał kwotę 6.529,98 zł do płatności obszarowej 8,72 ha, pomoc dla rolników w sektorze zbóż i nasion oleistych w kwocie 3.941,05 zł, pomoc na dofinasowanie zakupu nawozów mineralnych w kwocie 3.176,45 zł. Dostaje również zwrot podatku akcyzowego w wysokości ok. 400-500 zł rocznie. Nie posiada innego majątku ani dochodów. Leczy się na sarkoidozę węzłów chłonnych i astmę oskrzelową. Podejmował również leczenie onkologiczne w K., obecnie w tym zakresie uczęszcza na wizyty kontrolne. Z córką J. posiada sporadyczny kontakt, nie spotyka się z nią, nie odwiedza, czasem prześle jej okazjonalne życzenia. /wyjaśnienia pozwanego k. 190v-191, badania lekarskie k. 70-72, Faktura VAT k. 73-75v, 77, informacja ze SP w L. k. 120, pismo z (...) k. 122, zaświadczenie lekarskie k. 185-186/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, wyjaśnienia przedstawicielki ustawowej małoletniej I. D. i pozwanego T. D. oraz akta sprawy I C 1829 SO w Radomiu. Dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd dał wiarę dowodom w postaci dokumentów, gdyż ich prawdziwość i wiarygodność w świetle wszechstronnych rozważań zebranego materiału nie nasuwa żadnych wątpliwości. Sąd uznał również za wiarygodne zeznania stron w zakresie w jakim korelowały one zarówno ze sobą, jak i korespondowały z zebranym w sprawie materiałem dowodowym w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Obowiązek rodziców do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie i nie ma dochodów z własnego majątku wystarczających na pokrycie kosztów utrzymania i wychowania statuuje art. 133§1 krio.

Zgodnie zaś z art. 138 krio można żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego w razie zmiany stosunków, a stosownie do treści art. 135 krio wysokość tego świadczenia uzależniona jest z jednej strony od usprawiedliwionych potrzeb osoby uprawnionej a z drugiej od możliwości zarobkowych i majątkowych osoby zobowiązanej. Usprawiedliwione potrzeby są uzasadnione wieloma względami, m.in. wiekiem, stanem zdrowia, słusznymi zainteresowaniami. Zakres obowiązku ich zaspokajania zależy od sił i możliwości zarobkowych oraz majątkowych pozwanego, a sposób może polegać na osobistych staraniach lub na dostarczaniu środków materialnych.

Należy mieć na uwadze, że upływ czasu, jaki nastąpił od daty ostatniego wyroku alimentacyjnego do daty orzekania o podwyższeniu alimentów, sam w sobie nie może jeszcze przemawiać za zasadnością powództwa. Jak również nie chodzi o każdą zmianę w kosztach majątkowych czy możliwościach zarobkowych, ale ma być to zmiana wyraźna, istotna. Na stronie ciąży wówczas obowiązek wykazania, że takie zmiany nastąpiły zgodnie z ogólną reguła dowodową wyrażoną w art. 6 kc.

Sąd orzekając zatem w przedmiocie żądania o podwyższenie alimentów dokonuje analizy sytuacji zarówno uprawnionego, jak i każdego z rodziców pod kątem sytuacji życiowej (rodzinnej, osobistej, materialnej) w jakiej osoby te znajdowały się w dacie ostatniego orzeczenia ustalającego wysokość alimentów oraz w jakiej sytuacji znajdują się w chwili obecnej i jakie w związku z tym nastąpiły zmiany. Sąd oceniał możliwości zarobkowe i majątkowe rodziców, uzyskiwane zarobki, jak również zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskać przy dołożeniu należytej staranności stosownie do swych sił umysłowych i fizycznych.

Dokonując szczegółowej analizy materiału dowodowego, wnikliwej oceny zeznań przedstawicielki ustawowej małoletniej i przedłożonych przez strony dokumentów, Sąd doszedł do przekonania, że przedmiotowe powództwo o zmianę orzeczenia w zakresie alimentów – podwyższenie alimentów okazało się częściowo uzasadnione, jednak nie w takim zakresie jak tego domagała się strona powodowa.

Zdaniem Sądu od czasu, kiedy zapadł wyrok Sądu Okręgowego w Radomiu z dnia 6 października 2022 roku w sprawie sygn. akt I C 1829/21, którym ustalono alimenty na rzecz J. D. do kwoty po 500 zł miesięcznie doszło do wzrostu usprawiedliwionych potrzeb powódki, adekwatnych do jej wieku, rozwoju intelektualnego, edukacji.

W chwili rozwodu swoich rodziców małoletnia miała 14 lat, uczęszczała do VIII klasy Szkoły Podstawowej. Mieszkała z matką i bratem w wynajmowanym domu w G.. Koszty jej utrzymania obejmowały wydatki na żywność, odzież, środki czystości, szkołę i oscylowały w granicach 1.000 zł.

Obecnie ma 16 lat. Bezsprzecznie małoletnia w dalszym ciągu nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie, nie posiada żadnego majątku, żadnych źródeł dochodu i jest uzależniona od finansowego wsparcia obydwojga rodziców. W ocenie Sądu naturalnym jest, że w procesie rozwoju i dorastania potrzeby dziecka rosną, a nie maleją i każdy rodzic musi się z tym faktem liczyć. Małoletnia J. jest o 2 lata starsza, znajduje się w okresie szybkiego wzrostu i rozwoju, co sprawia, iż dotychczasowe potrzeby w zakresie np. wyżywienia, odzieży, kosmetyków, rozrywki rosną, jak również pojawiają się nowe potrzeby wcześniej nieistniejące, a które wymagają zaspokojenia. Niewątpliwie przez ten czas nastąpił wzrost wydatków w zakresie edukacji małoletniej. Od września 2023 roku uczęszcza do technikum gastronomicznego w L. – oddalonego od jej miejsca zamieszkania o 14 km. Skutkuje to pojawieniem się nowych wydatków w postaci dojazdu do placówki, koniecznością zakupu fartuchów, czepków, zapaśników i produktów spożywczych. Ponadto małoletnia uczęszcza na korepetycje z języka angielskiego i niemieckiego, których koszt wynosi 50-60 zł/godz. W ocenie Sądu fakt ten niewątpliwie ma znaczenie przy ustalaniu zmiany zakresu potrzeb małoletniej w stosunku do poprzedniego orzeczenia o wysokości zobowiązania pozwanego, bowiem wzrosły wydatki związane z kształceniem małoletniej. Niemniej jednak Sąd uznał za zawyżone deklarowane przez matkę powódki koszty korepetycji w łącznej wysokości 840 zł miesięcznie, w tym j. angielski 600 zł (150 zł/h) i j. niemiecki 240 zł (60 zł/h) bowiem nie przedstawiono dowodów potwierdzających ponoszenie takich wydatków w tych kwotach. Z przedłożonego wyciągu z rachunku bankowego można uznać, iż koszt jednej godz. korepetycji z j. angielskiego wynosi 50 zł a j. niemieckiego 60 zł, z tym że małoletnia nie uczęszcza na nie regularnie po cztery razy w każdym miesiącu. Z dokonywanych przez matkę opłat za dodatkowe zajęcia wynika, iż odbywały się one w różnej częstotliwości 2-4 razy w miesiącu. Dlatego Sąd przyjął średni ich miesięczny koszt.

Nie sposób nie zgodzić się z twierdzeniami matki powódki, iż zwiększyły się wydatki na zakup odzieży i obuwia dla małoletniej. Jednakże w każdym miesiącu można dokupić jedną czy kilka rzeczy i nie jest to koszt rzędu 400 zł miesięcznie jak określiła matka małoletniej. Większy wydatek będzie na ubrania sezonowe, których nie kupuje się każdego miesiąca. Co więcej małoletnia nie rośnie w tak szybkim tempie by wymagała co chwila kupna nowej, a tym bardziej markowej odzieży. Tym samym w ocenie Sądu koszty te należało ustalić na kwotę 200 zł miesięcznie (2.400 zł rocznie).

Bezsprzecznie do kosztów utrzymania małoletniej doliczyć również należy kwotę ok. 350 zł z tytułu kosztów utrzymania domu w proporcjonalnej wysokości 1/3 (ok. 1.055 zł/3 os.), na które składają się: prąd 53 zł, Internet 75 zł, najem 600 zł, telewizja 15 zł, telefon 100 zł, wywóz nieczystości 31 zł, śmieci 31 zł, opał 150 zł. Do kosztów utrzymania małoletniej dochodzi jeszcze zakup środków czystości i pielęgnacyjnych, których wysokość należało określić na kwotę 100 zł miesięcznie.

Niewątpliwie koszty utrzymania J. wzrosły, jednakże w ocenie Sądu poziom wydatków na małoletnią córkę stron został zawyżony i nie znajduje potwierdzenia w przedłożonych rachunkach i zasadach doświadczenia życiowego. Z przedłożonych faktur za zakupy nie wynika, że takie ilości i konkretne produkty dotyczą tylko małoletniej. Uwzględniając zasady logiki i doświadczenia życiowego oraz mając na uwadze poziom życia rodziców dziecka i przedłożony materiał dowodowy Sąd uznał, że całkowity koszt utrzymania J. D. kształtuje się w granicach ok. 1.550-1.600 zł miesięcznie, w tym wyżywienie 450 zł, odzież i obuwie 200 zł, środki pielęgnacyjne i czystości 100 zł, dojazdy do szkoły 155 zł, partycypacja w kosztach utrzymania domu 350 zł, korepetycje średnio 330 zł, wydatki związane ze szkołą 50 zł.

Ponadto przez wskazany okres w sposób istotny wzrosły ceny wszelkich artykułów, dynamiczny wzrost cen można chociażby zaobserwować w przeciągu dwóch ostatnich lat (inflacja). Jednakże zjawiskiem tym zostały dotknięte obie strony postępowania.

Podkreślić należy, iż od czasu wydania wyroku określającego obowiązek alimentacyjny, również po stronie rodziców małoletniej doszło do zmiany ich sytuacji zarówno życiowej, jak i majątkowej.

Matka małoletniej nadal mieszka z dziećmi w wynajmowanym domu w G. i podejmuje zatrudnienie jako fryzjerka jednakże na jej utrzymaniu nie pozostaje już pełnoletni syn J., który podejmuje stałe zatrudnienie i dokłada się do budżetu domowego.

Co do sytuacji pozwanego Sąd doszedł do wniosków, iż również jego sytuacja uległa zmianie, w szczególności jego sytuacja osobista bowiem obecnie znajduje się w nowym związku partnerskim, z którego urodziła się córka G.. W zakresie jego sytuacji finansowej należy podnieść, iż w dacie ustalenia alimentów oprócz prowadzenia gospodarstwa rolnego podejmował prace dorywcze na tartaku z których osiągał wynagrodzeniem w wysokości ok. 2.000 zł miesięcznie, a których aktualnie nie podejmuje. Odnośnie jego sytuacji zdrowotnej Sąd zważył, iż już w dacie orzekania alimentów pozwany miał stwierdzone przedmiotowe schorzenia i jego stan zdrowotny w tym zakresie nie uległ diametralnej różnicy. Zważyć wymaga, iż pozwany praktycznie nie ma z córką żadnego kontaktu, nie odwiedza jej, nic jej nie kupuje, sporadycznie wyśle życzenia i bez znaczenia jest tu przyczyna takiej sytuacji. Od czasu wyprowadzki małoletniej z domu rodzinnego udział ojca w życiu córki ograniczył się wyłącznie do przekazywania na jej rzecz ustalonej kwoty alimentów. W ocenie Sądu pozwany powinien wykazać się większą aktywnością w celu wspierania finansowego córki. Jednocześnie Sąd miał na uwadze, iż pozwanemu urodziła się córka G., co powoduje, że obciążają go dodatkowe koszty związane z koniecznością zapewnienia bytu kolejnemu dziecku. Jednakże decydując się na kolejne dziecko pozwany wiedział, że ma już na utrzymaniu córkę J.. Ponadto koszty utrzymania kolejnego dziecka T. D. obciążają nie tylko samego pozwanego, lecz również jego partnerkę, która jest matką dziewczynki, a z którą pozwany prowadzi wspólne gospodarstwo domowe. Fakt, iż pozwany założył nową rodzinę i urodziło się mu kolejne dziecko nie zwalnia go od obowiązku łożenia na córkę, którą posiada ze związku małżeńskiego.

Przede wszystkim osoba zobowiązana do alimentacji powinna w pełni wykorzystywać swoje siły, kwalifikacje i uzdolnienia w celu uzyskania niezbędnych dochodów na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb osób uprawnionych do alimentów. Zasadą jest, że dzieci maja prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni dziecku zapewnić warunki materialne odpowiadające tym, w jakich sami żyją. Nie mogą uchylić się od obowiązku alimentacyjnego na tej tylko podstawie, że wykonanie tego obowiązku stanowiłoby dla nich nadmierny ciężar. Są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami.

W konsekwencji, w ocenie Sądu wskazane jest podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej jednakże w zakresie mniejszym, niż żądanie pozwu. Kwota po 250 zł dodatkowo, w stosunku do obecnej kwoty alimentów, jest adekwatna zarówno do potrzeb uprawnionej, jak i obecnych możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego. Pozwany jest zdolnym do pracy mężczyzną i powinien przyjąć na siebie w należytym stopniu odpowiedzialność za los swoich dzieci córki. Biorąc pod uwagę dotychczasowe doświadczenie pozwanego, ma on możliwości zaspokajania potrzeb powódki w zakreślonej przez Sąd wysokości, ma możliwość podjęcia dodatkowej pracy. Zdaniem Sądu żadne ważne przyczyny nie stoją na przeszkodzie, by pozwany, wykorzystując swoje siły i umiejętności, zaspokajał częściowo potrzeby małoletniej łożąc na jej utrzymanie kwotę po 750 zł miesięcznie.

Jednocześnie podnieść należy, że alimenty w zasądzonej kwocie nie są wystarczające, by zaspokoić wszystkie potrzeby małoletniej. Jednakże obowiązek alimentacyjny wobec niej ciąży również na jej matce, która z uwagi na wiek córki nie jest już obciążona w osobistymi staraniami jej o utrzymanie i wychowanie, zatem w porównywalnym stopniu co pozwany powinna uczestniczyć w utrzymaniu córki. Ma zatem do dyspozycji na córkę kwotę świadczenia 800+, z którego nie czyni oszczędności oraz 750 zł alimentów, tj. 1500 zł.

Reasumując Sąd uznał, że pozwany ma możliwości uczestniczenia w utrzymaniu córki J. D. w większym zakresie niż dotychczas i powinien płacić na jej rzecz alimenty w kwocie po 750 zł miesięcznie poczynając od dnia 14 grudnia 2023 roku, o czym orzekł jak w punkcie I-szym wyroku. Zasądzona wysokość alimentów mieści się w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych pozwanego. Przy dołożeniu należytej staranności jest on w stanie sprostać nałożonemu nań obowiązkowi alimentacyjnemu.

W części dalej idącej powództwo jako wygórowane musiało spotkać się z oddaleniem, o czym stanowi punkt II-gi orzeczenia. Oczywiście na dziecko można wydać każdą kwotę, jeżeli rodzice mają dostateczne środki finansowe, jednak w niniejszej sprawie Sąd musi kierować się jedynie usprawiedliwionymi potrzebami uprawnionej i możliwościami zarobkowymi ich rodziców. Zasądzenie alimentów w maksymalnej kwocie po 1.000 zł Sąd uznał za nadmierne, albowiem nie zostały wykazane tak wysokie koszty utrzymania małoletniej.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu zawarto w punkcie III – cim wyroku w myśl art. 100 kpc z uwagi na wynik sprawy znosząc je wzajemnie między stronami.

W przedmiocie kosztów sądowych orzeczono w myśl art. 98§1 kpc w zw. z art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych i tym samym Sąd obciążył pozwanego obowiązkiem uiszczenia opłaty stosunkowej od pozwu w kwocie 200 zł w punkcie IV-tym wyroku uznając, że pozwala na to jego sytuacja majątkowa.

Z uwagi na charakter roszczenia wyrokowi zgodnie z treścią art. 333§1 pkt. 1 kpc nadano rygor natychmiastowej wykonalności w części zasądzającej alimenty (punkt V - ty wyroku).

Dnia 10 października 2024 roku SSR A. Maziarek-Bielecka

Zarządzenie/

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

Dnia 10 października 2024 roku SSR A. Maziarek-Bielecka